در ۱۲ كيلومتري شمال شرقي كرمانشاه، كوه پرآو در ميان دو كوه طاق بستان و بيستون، غار پرآو را در دل خود جاي داده است. حدود ۴۸ سال از زمان كشف اين خطرناك‌ترين غار ايران مي‌گذرد. مجله دلتا را با معرفي اين غار ورق بزنيد.
آشنايي با غار پرآو
اولين بار در سال ۱۳۵۰ بود كه يك گروه غارنورد انگليسي به عمق ۷۵۰ متري اين غار رفتند و آن را كشف كردند. يك سال بعد طمع دست يافتن به ركورد جهاني باعث شد كه دوباره يك تيم غارنورد انگليسي راهي اين غار شوند تا پيشروي بيشتري را در اعماق اين غار به ثبت برسانند. اين گروه ۱۶ نفره در عمق ۷۵۱ متري به حوضچه‌اي گلي به طول ۵۰ متر برخوردند كه ادامه پيشروي را غيرممكن مي‌كرد، با اينكه اميد زيادي به گسترش اين غار مي‌رفت اما از نظر آن ها غار به نقطه پايان خود رسيده بود. سه سال بعد، تيمي لهستاني هم از غار ديدن كردند و مهر تاييدي زدند بر اينكه اينجا واقعا پايان اين غار است.
بعدها نيز با رفتن غواصي به داخل اين آبگير مشخص شد كه عمق اين حوضچه سه متر است و راه به جايي ندارد. اين غار كه زماني از بزرگ‌ترين غار عمودي دنيا بود و به اورست غارهاي دنيا شناخته مي‌شد امروز با كشف غارهاي عميق ديگر به رتبه ۲۲۰ عميق ترين غارهاي دنيا رسيده است.
كوه پراو ۳۳۵۷ متر ارتفاع دارد و غار در ارتفاع ۳۰۵۰ متري آن است. غار پرآو با ۷۵۰ متر عمق، داراي ۲۶ حلقه چاه است كه عميق‌ترين آنها ۴۲ متر عمق دارد. در اين غار، آبي جاري است كه از ذوب شدن يخچال‌هاي زيرزميني غار پرآو جريان يافته، بنابراين بي‌دليل نيست كه اسم اين غار را پراو به معني پرآب گذاشته‌اند. وجود اين آب و ارتفاع بلند غار باعث شده كه هواي غار به شدت سرد باشد و دمايي بين ۱ تا ۳ درجه سانتيگراد داشته باشد. اگر غارنوردي حرفه‌اي و علاقه‌مند به ماجراجويي هستيد، براي كشف اين پديده اسرارآميز بهار و تابستان را انتخاب كنيد؛ زيرا در پاييز و زمستان سردي هوا ورود به آن را غيرممكن مي كند.
مسيرهاي اين غار بسيار صعب العبور است، به غير از سردي هواي داخل غار و راه‌هاي سختش، ديواره خشن و متخلخل، لباس غارنوردان را پاره مي‌كند و اين باعث مي‌شود كه آب سرد به بدن آنها برسد و سختي‌هاي پيمايش غار بيشتر از گذشته شود.
پيمايش غار
مي‌توان گفت كه غارنوردان دشوارترين پيمايش خود را در غار پرآو تجربه مي‌كنند. اين دشواري در ورود به غار نيز وجود دارد و دهانه ورودي غار به گونه‌اي است كه بايد به حالت پا مرغي به آن وارد شد. پس از ورود به غار، سرماي هوا كار را بسيار دشوار مي‌كند. به دليل وجود يخچال‌هاي طبيعي و ارتفاع بالاي اين غار در هيچ نقطه از آن دمايي بالاتر از ۳-۱ دجه سانتيگراد ثبت نشده است و برودت هوا، غارنوردان را آزار مي‌دهد.
در اين شرايط عبور از سوراخ‌هاي تنگ غار، كه آبي با دماي نزديك صفر درجه در كنار آنها جريان دارد نيز دشواري ديگري است كه غارنوردان در پرآو با آن سر و كار دارند. پيمايش سينه‌خيز در بخش‌هايي از غار اجباري است و تنگ گل خيز اولين محل پيمايش سينه‌خيز به شمار مي‌آيد. گذرگاه‌هاي تنگ و محل‌هايي موسوم به خرچنگ‌رو، ريزشي بودن برخي از قسمت‌هاي غار، ديواره‌هاي خطرناك و چاههاي عميق، پرآو را در دنيا به غاري صعب‌العبور و سخت مشهور كرده است.
پيمايش غار پرآو در سال‌هاي اخير
در سال‌هاي اخير نيز سفر به اعماق رازآلود اين غار ادامه دارد. سالانه بين ۲ تا ۹ سفر به غار پرآو انجام شده است. تعداد زيادي از افراد با استفاده از اصول اوليه اس.آر.تي (اصول طناب گذاري در غارنوردي) به انتهاي آن رسيده‌اند. برخي به يك بار اكتفا نكرده‌اند و حس كنجكاوي‌شان آنها را دوباره به داخل غار كشيده است.
گفته مي‌شود سختي پيمايش غار به حدي است كه زباله‌هاي حاصل از پيمايش از سال ۱۳۵۰ در آن مدفون شده بوده و امكان خروج زباله‌ها در اين سال‌ها وجود نداشت تا اينكه عده‌اي غارنورد بالاخره توانستند بدون تلفات جاني، زباله‌ها را از غار خارج كنند.
پيشنهاد مطالعه: براي آشنايي با جاذبه‌هاي گردشگري بيشتر ”آمستردام و جاذبه‌هاي عجيب” را مطالعه كنيد.