با شنيدن نام گورستان چه چيزي در ذهنتان ترسيم ميشود؟ زميني با قبرهاي سوت و كور؟ تصور دور از ذهني نيست. اما در گورستاني كه ميخواهيم از آن برايتان حرف بزنيم جسد آدمها خاك نشده است، اينجا قطارها از اين دنيا خداحافظي ميكنند.
گورستان قطارها مكاني ساكت و مرموز است كه روزگاري صداي سوت قطارهايش تا آسمان بالا ميرفت، حالا به جايي براي آرامش قطارهاي كهنه و قديمي تبديل شده است. با مجله دلتا همراه باشيد تا با هم سري به اين گورستان بزنيم.
اويوني در بوليوي در سالهاي دور يكي از مراكز و گذرگاههاي مهم تجاري بوليوي بود، شهري كه شهرهاي پر اهميت بوليوي را به هم متصل ميكرد. در آن زمان تصميم بر آن شد تا اين شهر به عنوان يك مركز راه آهن بزرگ شروع به كار كند، اما اين تصميم چندان ماندگار نشد.
ساخت و ساز اين شبكه بزرگ راه آهن به سال ۱۸۸۸ ميلادي بازميگردد. در آن زمان رئيسجمهور بوليوي از اين طرح به خوب استقبال كرد، به اعتقاد او گسترش چنين شبكهاي باعث رونق و پيشرفت منطقه ميشد. اما براي اين طرح مانع و مزاحمت بزرگي وجود داشت و آن چيزي نبود جز مقاوت قوم بومي به نام «آيمارا»! اين قوم با اين طرح به شدت مخالف بود و عملي شدن آن را تجاوز به خاك خود ميدانست، در طول عمر كوتاه مدت فعاليت اين راه آهن قوم آيمارا با درگيريهاي مختلف بارها مخالفت خود را با فعاليت اين شبكه راه آهن نشان داد.
قطارهايي كه در اين تصويرها مي بينيد روزگاري براي صنعت معدن و شركتهاي مربوط به آن كار ميكردند، آنها مواد معدني را به سمت بندرگاههاي اقيانوس آرام ميبردند. در سال ۱۹۴۰ صنعت معدن به دلايل مختلفي سقوط كرد، يكي از دلايل آن تمام شدن ذخاير معدنها بود. بعد از اين سقوط اين قطارها عملا كارايي نداشتند و در اينجا به حال خود رها شدند.
با گذر زمان و عواملي چون بارندگيها و طوفانها اين قطارها رنگ و بوي كهنگي به خود گرفتهاند. بدنه آنها زنگ زده است و روي آنها نوشتهها و يادگاريهاي مختلفي از گردشگران ديده ميشود. اما جالب اينجاست، اين منطقه كه از آن به عنوان گورستان قطارها ياد ميشود يكي از جاذبههاي گردشگري براي گردشگران خارجي و داخلي بوليوي است. محال است شما به اين كشور سفر كنيد، سراغ اين محل را از كسي بگيريد و او اينجا را نشناسد. اگر روزي تصميم به ديدن اينجا كرديد، دوربينتان را فراموش نكنيد، سوژههاي عكاسي جالبي از اين قطارهاي از دنيا رفته خواهيد ديد. با استقبال گردشگران از اين گورستان به نظر ميرسد در آينده نزديك اين منطقه به يك موزه تبديل شود.
همچنين بخوانيد:
متمدنترين روستاي ايران، بهشت عاشقان محيطزيست!
با مجله گردشگري دلتا همراه باشيد .