دهكده عجيب و غريب ناگورو در ژاپن، محل زندگي عروسك‌هايي جالبي است كه براي گراميداشت ياد ساكنان قديمي ساخته شده‌اند.
روستاي ناگورو (Nagoro) واقع در دره دورافتاده ايا (Iya) در جنوب ژاپن، با نگاه اول شبيه به ساير روستاهاي كنار رودخانه و بي‌سر‌و‌صدا به نظر مي‌رسد. با يك رانندگي پرپيچ‌و‌خم در اين شهر كوچك ظاهرا مي‌توان ساكنان قديمي را ديد كه در باغ‌هاي خود در حال استراحت و خانواده‌ها نيز صبورانه در ايستگاه اتوبوس منتظر هستند. همه‌چيز كاملا عادي است تا زماني كه متوجه مي‌شويد بيشتر اين افراد در واقع انسان نيستند. با ما در مجله دلتا همراه باشيد تا با دره عروسك ها در ژاپن آشنا شويد.
دره عروسك ها در ژاپن
اين عروسك‌ها به‌اندازه انسان واقعي هستند و جمعيتشان با غلبه به ساكنان واقعي شهر، به نسبت ۱۰ به يك است. اين عجيب‌الخلقه‌هاي پرشده از پنبه، زاييده افكار سوكيمي آيانو (Tsukimi Ayano)، يك فرد علاقه‌مند به صنايع‌دستي است كه در سال ۲۰۰۲ پس از گذراندن بيشتر زندگي‌اش در اوساكا به اين دهكده بازگشت.
عروسك‌هايي كه به‌عنوان موجودات ترسناك براي بازداشتن پرندگان از دزديدن دانه‌هاي زمين خانوادگي پدر آيانو خلق شده بودند، به‌تدريج شكل يك پروژه خلاقانه مداوم و يادگاري را به خود گرفت. امروز، صدها عروسك در دهكده وجود دارند و بازديدكنندگان بين‌المللي متوجه حضور آن‌ها شده‌اند.
يادگارهاي ساكنان قديمي
دسترسي به ناگورو به‌عنوان دهكده‌اي دورافتاده در جزيره ژاپني كم‌تردد شيكوكو مشكل است. اتوبوس‌ها كم هستند و نزديك‌ترين ايستگاه قطار تا اين دهكده حدود يك ساعت فاصله دارد؛ اما اين امر جلوي ۳۰۰۰ گردشگري را كه سالانه به بازديد از اينجا مي‌آيند، نگرفته است. برخي از اين افراد حتي هر سال براي ديدن ناگورو به اين دهكده زيبا برمي‌گردند.
به‌طور قطع همانند ديگر دهكده‌هاي ژاپني كه جمعيتشان رو به پيرشدن مي‌رود، وضعيت ناگورو نيز تغيير كرده است. در سال‌هاي كودكي آيانو، بيش از ۳۰۰ نفر، از جمله خانواده‌ها با بچه‌هاي كوچك در ناگورو زندگي مي‌كردند.
امروزه تنها ۲۷ نفر در ناگورو ساكن هستند و جوان‌ترين آن‌ها نيز بالاي ۵۰ سال سن دارد. از زمان بازگشت آيانو به ناگورو در سال ۲۰۰۲، بسياري از ساكنان پير درگذشته‌اند و در همين حال، افراد جوان‌تر براي فرصت‌هاي بهتر اقتصادي، به شهرهاي بزرگ‌تر و شهرهاي پرجمعيت‌تر ژاپن نقل مكان كرده‌اند.
ايده دره عروسك‌ها
براي همين، اين ايده در ذهن آيانو به وجود آمد تا از ساكنان سابق دهكده، تمثال‌هايي بسازد و ياد آن‌ها را گرامي بدارد و در عين حال به دهكده در حال ناپديدشدن، روحيه مضاعفي تزريق كند. كمي بعد از ساخت اولين مترسك‌هاي كاربردي براي استفاده در زمين‌هاي كشاورزي در سال ۲۰۰۳، او عروسكي را به‌شكل يكي از همسايگان اخيرش كه عادت داشت هر روز با وي حرف بزند، خلق كرد تا بتواند به ياد روزهاي قديمي با او صحبت كند.
با مردن ساكنان دهكده يا نقل مكان آن‌ها، آيانو مترسك‌هاي بيشتري به‌شكل همسايه‌هايش و به يادبود حضورشان ساخت.
