شكار و بريدن سر انسانها، عملي است كه توسط قبايل متعدد در سراسر جهان در انجام ميشده اما تنها در يك نقطه از جهان با سر كوچك شده انسان روبرو ميشويد.

كوچك كردن سر انسانها تنها مختص به سرخپوستان جيوارو اكوادور و پرو بود. با ما در مجله دلتا همراه باشيد تا با قضيه سرهاي كوچك شده انسان ها آشنا شويد.
قضيه سرهاي كوچك شده انسان ها
در قبيله جيوارو يكي از قبايل جنگلهاي آمازون، زماني كه جنگجويي در نبردي پيروز ميشد، سر دشمن خود را به وسيله يك شي تيز از قسمت پايين گردن در جايي كه استخوان V شكل جناغ سينه قرار گرفته ميبريد. سپس يك رشته مو يا ساقه و ريشه درختاني همچون درخت انگور را از ميان دهان جمجمه عبور ميدادند و به اصطلاح دهان دشمن خود را ميدوختند. با اين رشته موها به راحتي ميتوانستند سر دشمن را با خود حمل كنند. زماني كه جنگجو به خانه خود باز ميگشت به سراغ جمجمه رفته و از قسمت پشت گردن آن را ميبريد. هر آنچه كه درون جمجمه قرار داشت بيرون ميكشيد و دور ميانداخت.
سپس براي اينكه سر انسان را كوچك كنند، آن را درون ديگ بزرگي ميانداختند. درون ديگ، از قبل آب را به جوش آورده بودند. سر دشمن را به مدت يك ساعت و نيم تا دو ساعت ميجوشاندند. زماني كه سر كوچك شده انسان را از درون ديگ آب جوش بيرون ميآوردند، اين سر به اندازه دو سوم اندازه اصلي خود تبديل شده و يك بافت لاستيكي مانند پيدا ميكرد.
اولين انسانهاي سفيدپوستي كه با قبيله جيوارو ملاقات داشتند، دو ايراني به نام هاي عبدالله و عيسي اميدوار بودند. اين دو جهانگرد ايراني پس از ملاقات با اين قبيله، توسط يك پاكت نمك توانستند يكي از اين سرها را دريافت كنند. هم اكنون اگر به موزه برادران اميدوار در مجموعه سعدآباد برويد ميتوانيد سر كوچك شده انسان را مشاهده كنيد.