مجله دلتا

كدام محله‌هاي استانبول براي توريست‌ها خطر دارد؟

لازم نيست حتما به استانبول رفته باشيد تا بشنويد كه برخي محله‌هاي آن، مانند هر جاي ديگري در دنيا،ممكن است خطرناك باشد. در اين مقاله شما را با برخي محله‌هاي خطرناك استانبول آشنا خواهيم كرد. با بخش گردشگري مجله دلتا همراه باشيد.

استانبول زيبا آنقدر ديدني‌هاي زيادي دارد كه اگر بارها به آن سفر كرده باشيد باز هم در سفر بعدي، براي شما تازگي دارد و مكان‌هاي جديدي را به شما پيشنهاد مي‌دهد. نقطه به نقطه اين شهر زيبا پر از آثار ديدني و جاذبه‌هاي زيباست. در كنار تمام اين زيبايي‌ها هر شهر و يا كشوري محله هايي دارد كه ممكن است براي توريست‌ها ناامن باشد و براي رفتن به بعضي مناطق گردشگران بايد احتياط كنند. به خصوص برخي از محله‌هاي اين شهر مكان‌هاي نسبتا خطرناكي براي شبگردي گردشگران و حتي مردمان اين شهر به شمار مي‌آيند.

محله آكساراي

آكساراي نام يكي از همين محله‌هاست كه در واقع پاتوق خلافكاران و قاچاقچيان تركيه است، روز و شب فرقي ندارد؛گردشگران بايد از رفتن به اين محله تا حد امكان اجتناب كنند؛ بد نيست بدانيد كه يكي از عمده‌ترين فعاليت‌هاي خلافي كه در اين محله انجام مي‌شود، قاچاق است.

محله كمال پاشا

شايد با خود تصور كنيد كه محله كمال پاشا يكي از محله‌هاي نامي و معروف شهر استانبول است و از محله‌هاي خطرناك تركيه به شمار نمي‌آيد؛ اما بايد بدانيد كه سوابق گردشگري توريست‌ها در اين خيابان حاكي از تنش‌زا بودن اين محله در استانبول است. بنابراين تا حد امكان از شبگردي در محله كمال پاشا اجتناب كنيد.

دولاب دره

از جمله ديگر محله‌هاي خطرناك اين شهر كه به گردشگران توصيه مي‌شود به آنجا نروند، مي‌توان به دولاب دره اشاره كرد. حاشيه‌نشينان تركيه در اين محله زندگي مي‌كنند و ميزان ناهنجاري‌هاي ثبت شده در اين محله آمار نگران كننده‌اي را نشان مي‌دهد.

خيابان غزي

خيابان غزي نام يكي ديگر از محله‌هاي خطرناك تركيه است كه با وجود استقرار پليس، همواره به توريست‌ها توصيه مي‌شود تا به اين محله، تا حد امكان، وارد نشوند.

در آخر بايد گفت به رغم مهمان‌نواز بودن مردم تركيه، در صورتي كه به شبگردي در محله‌هاي خلوت و غير توريستي استانبول علاقه داريد، ترجيحا به محله‌هاي پر تردد، شلوغ و توريستي مراجعه نماييد تا بتوانيد فارغ از هر گونه نگراني و استرس در شهر زيباي استانبول به گشت و گذار بپردازيد.

بيشتر بدانيد: براي آشنايي بيشتر با مطالب گردشگري “جزاير آدالار استانبول” را مطالعه كنيد.

درياچه عروس رودبار

در اين مطلب، شما را با درياچه حليمه جان (درياچه عروس) آشنا خواهيم كرد. با بخش گردشگري مجله دلتا همراه باشيد.

درياچه حليمه جان كه به درياچه عروس گيلان هم معروف هست، با اينكه مدت‌ها ناشناخته بوده، اما اين روزها به يكي از جاذبه‌هاي گردشگري گيلان تبديل شده و مردم از سراسر ايران در قالب تورهاي طبيعت گردي و ايرانگردي براي تماشاي آن راهي روستاي حليمه جان در نزديكي شهرستان رودبار گيلان مي‌شوند.

از زيبايي درياچه زياد گفته شده اما جالب ترينش اين است كه اول صبح‌‎ها، جلبك‌هاي سبز، سطح درياچه را مي‌پوشانند و آب كه سبز رنگ است، باد كه مي‌وزد، كم كم جلبك‌ها كنار مي‌روند و رنگ آبي درياچه جلوه‌گري مي‌كند؛ شايد هم به همين علت است كه اسم درياچه را عروس گذاشتند.

درياچه حليمه جان كجاست؟

درياچه عروس در روستايي به نام حليمه جان واقع شده است. اين روستا از توابع بخش رحمت آباد و بلوكات شهرستان رودبار است و از نظر طبيعتي زيبا، معروف شده است و يكي از مكان‌هايي كه مردم را سمت خود جذب مي‌كند وجود درياچه‌اي در اين روستا است كه به عروس معروف است. اين درياچه به دليل طبيعت بكر اطراف آن، داراي زيبايي‌هاي خاصي است.

اين روستا به دليل قرار گيري در ارتفاعات، در تابستان نيز هوايي خنك دارد.

بهترين زمان براي سفر به اين روستا تابستان و بهار است.  فصل‌هاي زمستان و پاييز نيز براي مشاهده زيبايي‌هاي وصف ناپذير طبيعت اين روستا، زمان بسيار مناسبي‌ست، اما امكان كمپ زدن در اطراف اين درياچه به علت گل آلود بودن مسير‌هاي اطراف آن وجود ندارد.

از چه مسيري به درياچه برويم؟

بهترين راه دسترسي به روستاي حليمه جان، آزاده راه تهران–قزوين است. آزاده راه را به سمت منجيل و رودبار طي مي‌كنيد تا به تونكابن (منظور شهر تنكابن در مازندران نيست) برسيد و بعد از آن تابلوي روستاي حليمه جان را خواهيد ديد و وارد خروجي روستاي حلميه جان شويد.

ديدني‌هاي درياچه حليمه جان چيست؟

مجتمع تفريحي رفاهي براي معرفي در اطراف درياچه وجود ندارد و همين بكر بودنش، باعث جذابيت بيشتر اين درياچه شده است. در واقع طبيعت منطقه و زيبايي درياچه، براي طبيعت گردها و عاشقان عكاسي، بزرگترين ويژگي‌ست. اگر عاشق كمپينگ هستيد، حتما بايد سري به اين درياچه بزنيد.

طبيعت بكر منطقه و مناظر خيره كننده اي كه درياچه خلق كرده است، بستر مناسبي براي آرامش و لذت بيشتر شما را در سفر به اين روستاي قديمي فراهم مي كند.

بيشتر بدانيد: براي آشنايي بيشتر با مطالب گردشگري “درياچه‌ توت فرنگي” را مطالعه كنيد.

شهر آبي جوداپور ، رويايي‌ترين شهر دنيا

در اين مقاله شما را با شهر آبي جوداپور هندوستان ، آبي‌ترين شهر دنيا آشنا خواهيم كرد. با بخش گردشگري مجله دلتا همراه باشيد.

باور شماره يك

داستان‌ها و نقل قول‌هاي زيادي مبني بر اين كه چرا تمام خانه‌ها و ديوار‌هاي شهر آبي رنگ هستند، وجود دارد؛ اما همه آنها حدس و گمانند. اما به تازگي به گفته ساكنين شهر جوداپور به يك خبرگزاري معتبر مطرح شده است كه: رنگ آبي، هواي داخل خانه‌ها را در برابر گرماي طاقت فرساي تابستان  خنك نگه مي‌دارد. لرد شيوا يك خداي مقدس در هند است، كه به رنگ آبي شهرت دارد. در طول تاريخ بسياري از پيروان  شيوا در جوداپور زندگي مي‌كردند، كه معتقد بودند رنگ آبي مقدس است. اكثر مردم اعتقاد دارند استدلال رنگ آبي شهر اين موضوع است.

باور شماره دو

عده‌اي بر اين باورند كه به دليل قرار گرفتن جوداپور در يك دشت باز و در منطقه گرمسيري، يكي از راه‌هاي مقابله با گرماي حاصل از تابش آفتاب، رنگ آميزي شهر به رنگ آبي بوده است. از اين رو مردم اين شهر براي مقابله با گرما اين كار را كرده‌اند.

باور شماره سه

برخي ديگر دليل اين كار را ايجاد نوعي تمايز طبقاتي مي‌دانند. مردم شهر آبي «براهميا» هستند. به كساني كه «برهما»يي هستند، براهميا گفته مي‌شود. از ديرباز براهمياها جايگاه و ارج ويژه‌اي داشته و به نوعي «اشراف زاده» محسوب مي‌شده‌اند. از اين رو اين مردم براي ايجاد تمايز بين خود و ديگر مردم شهر، ديوارهاي خانه‌ها و كوي و برزن خود را به رنگ آبي درآورده‌اند. البته اين هم تنها يك فرضيه است.

زيبايي‌هاي خاص شهر آبي

رنگ آبي از تركيب آهك و سولفات مس ساخته مي‌شود. سنگ آهك يكي از مصالح ساختماني در جوداپور است كه در ساخت بسياري از خانه‌ها و كاخ‌ها استفاده شده. در طول تاريخ بسياري از گياهان انجيو در نزديكي جوداپور وجود داشته و با تركيبات اين گياه مي‌توان رنگ آبي توليد كرد.

چيزي كه بيش از همه چيز در اين شهر جلب توجه مي‌كند، حفظ و نگهداري از ميراث فرهنگي توسط مردم بومي شهرآبي است. اين مساله نه تنها در حفظ ظاهر شهر، بلكه در ظاهر افراد هم ديده مي‌شود. لباس‌هاي سنتي زيبايي كه اهالي جوداپور به تن مي‌كنند، در كنار رنگ آبي شهر، كنتراستي چشم نواز ايجاد مي‌كند. در واقع مي‌توان گفت كه زيبايي شهر آبي با مردم آن مفهوم پيدا كرده است.

بيشتر بدانيد: براي آشنايي بيشتر با مطالب گردشگري “۶ جاذبه پربازديد و ارزان هند” را مطالعه كنيد.

بركه يا آب انبار

بركه كل گراش يكي از بزرگ‌‌ترين آب‌ انبارهاي ايران است كه قدمت آن به حدود ۳۰۰ سال پيش و زمان قاجار بر مي‌گردد. سقف اين آب انبار در زمين ‌لرزه سال ۱۳۳۱ منطقه لارستان به طور كامل فروريخته است. اين بنا براي مصارف كشاورزي و آب آشاميدني مردم ساخته شده بود و هنوز هم كاربرد دارد. بركه كل گراش با شماره ثبت ۳۲۹۲ در تاريخ ۱۳۷۹/۱۲/۲۵ از سوي ميراث فرهنگي كشور در شمار آثار ملي به ثبت رسيده ‌است. با بخش گردشگري مجله دلتا همراه باشيد.

آب ‌انبار بركه كل، يكي از عجيب‌‌ترين، باشكوه‌ترين و از بزرگ‌ترين آب‌ انبارهاي ساخته شده در ايران است. متاسفانه هيچ نشاني از كتيبه يا نوشته‌‌اي بر ساختمان اين بناي عجيب وجود ندارد و اگر در گذشته وجود داشته اكنون به طور كامل نابود شده است. اين آب‌انبار به همت حاج اسدالله فرزند كربلائي عليرضا گراشي و برادر فتحعلي خان معروف به بيگلر بيگي  سبعه لارستان ساخته و وقف شده است. قطر داخلي بركه ۲۹ متر و ارتفاع آن ۲۱ متر است، براساس اظهارات اهالي تا ۱۲ قد عمق داشته است (هر قد ۱۷۵ سانتي متر).

گنبد اين آب انبار طبق روايات شفاهي گذشتگان، بلافاصله بعد از اتمام ساخت، بخاطر بارش باران فرو ريخت كه بقاياي ان قابل مشاهده است، با اين وجود اين آب انبار در نوع خود از نظر ساخت و طرز پوشش دادن سقف به قطر ۱۹ متر، كه با مصالح سنتي انجام گرفته يك شاهكار مهندسي و معماري به شمار مي‌آيد.

اين بركه، داراي شش ورودي براي وارد شدن آب باران به داخل آب انبار بوده و هر شش ورودي نيز جهت برداشت آب مورد استفاده قرار مي‌گرفته و ورودي‌ها همه طاق تيزه‌دار دارند ولي از نظر ابعاد با هم متفاوت اند. محل‌هاي ورود آب كوچك‌تر است و از كف ساير ورودي‌ها پايين‌تر قرار دارد و در مصالح آن از سنگ تراش استفاده شده و در يكي از درگاه‌ها روي بدنه داخلي، پلكان سنگي جهت پايين رفتن و دسترسي به كف آب انبار تعبيه شده است.

مخزن آن همانند اكثر آب ‌انبارهاي موجود، دايره‌‌اي شكل بوده و مصالح به كار رفته در آن از ساروج است. اين نكته قابل توجه است كه براي آسان‌تر شدن آب كشي از آن، قطر ته آب ‌انبار، به اندازه حدود يك متر بيشتر از قطر بالاي آن تعبيه شده است. ديوار بدنه (شاوره)  روي كف درگاه‌‌هاي ورودي، داراي قطر ۱.۲ متر و با افزايش ارتفاع و شروع قوس گنبدي به ۲ متر مي‌‌رسد. همچنين طاق‌هاي سردرها و دهنه‌‌هاي آب‌ انبار كه به شكل تيزه‌‌دار هستند، با مصالح سنگ و ملات گچ ساخته شده است و فقط طاق‌‌هاي مجراهاي ورودي و خروجي آن كه مانند ديگر طاق‌ها تيزه‌دار اند. سنگ پله‌‌هاي اين‌ آب انبار، در قسمت شمالي بدنه قرار دارد.

بيشتر بدانيد: براي آشنايي بيشتر با مطالب گردشگري “نارنجستان قوام، يادگار دوره قاجار در شيراز” را مطالعه كنيد.

معبد ميناكشي

هند جاذبه‌هاي گردشگري زيادي در نقاط مختلف خود دارد كه اكثر آن‌ها معابد بوده و هر كدام ويژگي‌هاي منحصر به فرد خود را دارند. در ميان معابد هند، معبد ميناكشي را مي‌توان جزء محبوب‌ترين معابد هند دانست. با بخش گردشگري مجله دلتا همراه باشيد.

معبد ميناكشي در شهر باستاني مادوراي در هند قرار دارد. اين معبد كه در قلب اين شهر ۲۵۰۰ ساله قرار دارد، به خداي ميناكشي، نمادي از الهه هندوي پارواتي و همسر خداي شيوا اختصاص دارد. اين مكان در عين حال كه يكي از جاذبه‌هاي توريستي هند و بين‌المللي است، يكي از مهم‌ترين زيارتگاه‌هاي هندو نيز به شمار مي‌رود. اين معبد مركز فرهنگي و زندگي مذهبي مردم مادوراي است.

معبد ميناكشي در اصل در قرن ششم پيش از ميلاد ساخته شده است. اما قدمت ساختمان كنوني آن به دوران حكومت ناياكاس (Nayakas)، در قرن‌هاي ۱۶ تا ۱۸ بر مي‌گردد. آثار به جا مانده از دوران حكومت ناياكاس، نشان مي‌دهد كه اين دوره، دوره طلايي مادوراي از نظر هنر، معماري و زينت‌كاري بوده است. البته نقوش رنگي در سال‌هاي اخير به معبد اضافه شده است.

مجموعه معبد ۱۸ هكتار مساحت دارد و توسط ۱۲ برج دروازه احاطه شده است كه بلندترين آن‌ها برج مشهور جنوبي با ۵۵ متر ارتفاع است. هر يك از اين برج دروازه‌ها يك ساختمان چند طبقه به شكل يك هرم شيبدار است و با هزاران مجسمه سنگي حيوانات، خدايان، الهه‌ها و شياطين به رنگ‌هاي رنگين‌كمان پوشيده شده است. چندين زيارتگاه و حدود ۳۳ هزار مجسمه در سراسر اين معبد وجود دارند.

اين معبد هميشه به اين رنگارنگي نبوده است. ساختمان اصلي احتمالا گرانيت رنگ نشده بوده است. سپس مردم شروع به نقاشي مجسمه‌ها كردند چون مي‌خواستند معبد در رويدادها و فستيوال‌هاي بزرگ رنگارنگ به نظر برسد. خوشبختانه در سال‌هاي اخير در مورد نياز به حفظ زيبايي اصلي معبد آگاهي رساني زيادي انجام شده و چندين مرمت درجهت بازگرداندن معبد به حالت چند صد سال پيش آن انجام شده است.

اين معبد بر اساس بدن انسان ساخته شده، به طور مثال اين معبد ۵ ورودي اصلي دارد كه نشان دهنده حواس پنج گانه انسان يعني بويايي ، شنوايي ، بينايي ، چشايي و لامسه است و ۹ ورودي فرعي دارد كه نشان دهنده راه‌هاي ارتباطي داخل بدن انسان با بيرون است كه اين راه‌هاي ارتباطي چشم‌ها، سوراخ‌هاي بيني، سورخ‌هاي گوش، دهان، شاهرگ و مقعد است. هندوها باور داشتند كه هوايي كه در ورودي‌ها معبد جاري است، روح آدم بوده و چنانچه هوا جاري نشود، يعني روح بدن انسان را ترك كرده است. به دلايل نامشخص، مجسمه‌هايي كه در نوك معبد وجود دارد، ترسناك و شيطاني به نظر مي‌رسند. اين معبد يكي از ۳۰ نامزد عجايب هفت‌گانه جديد هم هست.

بيشتر بدانيد: براي آشنايي بيشتر با مطالب گردشگري “هند و ديدني هاي افسانه‌اي” را مطالعه كنيد.

آپارتمان ‌هاي نقلي و ارزان در سه منطقه پايتخت

فرمول كمكي براي خانه‌دار شدن وام‌دارها

كاهش قيمت اجاره اولين تاثير طرح ماليات خانه‌هاي خالي

زيباترين استخر شنا در طبيعت

در اين مقاله با زيباترين استخر شناي طبيعي در مجمع‌الجزاير ساموآ آشنا خواهيد شد. با بخش گردشگري مجله دلتا همراه باشيد.

شگفت انگيزترين و زيباترين استخر طبيعي دنيا

مجمع‌الجزاير ساموآ

ايالات مستقل ساموآي باختري كه با نام ساموآ شناخته مي‌شود كشوري است واقع در قارهٔ اقيانوسيه، اقيانوس آرام جنوبي، شمال تونگا و شرق وليس و فوتونا، پايتخت آن آپيا. اين جزيره همچون هاوايي در يك نقطه دور افتاده از اقيانوس آرام واقع شده‌است و يك جزيره گردشگري به شمار مي‌آيد.نام قديم اين منطقه براي نخستين بار توسط يك فرد هلندي در سال ۱۷۲۲ كشف شد و نام قديم اين منطقه ساموآن بوده‌است. نيوزيلند در زمان جنگ جهاني اول و در سال ۱۹۱۴، ساموآ را ضميمهٔ خود كرد و تا سال ۱۹۶۲ اين كشور را اداره مي‌كرد. ساموآ در ۱ ژانويهٔ ۱۹۶۲ از نيوزيلند اعلام استقلال كرد. سامواي باختري يكي از كشورهاي همسود و بخشي از مجمع الجزاير ساموا است.

اين كشور شامل دو جزيرهٔ آتشفشاني -ساوايي و اپولو- و چند جزيرهٔ كوچك‌تر است. پايتخت اين كشور شهر آپيا (Apia) با ۵۸، ۸۰۰ نفر جمعيت است. مساحت ساموآ ۲، ۸۳۱كيلومتر مربع و جمعيت آن ۱۸۸٬۵۴۰ نفر است. از شهرهاي مهم ساموآ مي‌توان به، وايتله ۵۲۰۰ نفر، فاله آسيو ۳۲۰۰ نفر، وايله ۳ هزار نفر و له آئووآ ۲۸۰۰ نفر اشاره كرد. بزرگ‌ترين و مهم‌ترين جزاير كشور ساموآ، آپولو (Upolu) و ساواي (Sava’I) نام دارند. ۹۲ % نژاد ساموآ را ساموآيي، ۷ % را ارونزيايي و ۱ % را را نيز اروپاييان تشكيل مي‌دهند، همچنين دين ۷۴ % مردم ساموآ پروتستان و ۲۱ % كاتوليك است. زبانهاي رسمي ساموآ، انگليسي و ساموآيي است.

شايد با مجمع‌الجزاير ساموآ آشنايي نداشته باشيد؛ مجموعه جزاير ساموآ در سال ۱۹۶۲ جدايي خود از نيوزلند را اعلام كرده و به نام ايالات مستقل ساموآ ناميده شد. البته آن را به نام ساموآي غربي نيز مي‌شناسند. ساموآ از دو جزيره‌ اصلي آتشفشاني به نام‌هاي آپولو (Upolu) و ساوايي (Savaii) و تعدادي جزيره كوچك‌تر تشكيل شده است.

اين استخر هيجان انگيز كجاست؟

محلي كه استخر ما در آن واقع شده دهكده لوتوفاگا در ساحل جنوبي جزيره آپولوست. معناي نام اين استخر “گودالي بزرگ براي شنا كردن” است و در حقيقت اين توصيفي دقيق از اين مكان به شمار مي‌رود. براي ورود به اين استخر طبيعي لازم است كه ۳۰ متر پايين برويد؛ اين استخر در يك بستر آتشفشاني تشكيل شده و شناگران مي بايست براي ورود به آن از يك نردبان استفاده كنند.

ويژگي اين استخر

آب اين استخر بسيار زلال و شفاف بوده و در عين حال خنك و با طراوت است، همچنين اين استخر از عمق چنداني برخوردار نيست. اين گودال به اقيانوس راه داشته و از آن تغذيه مي‌شود و در نوع خود تجربه‌اي كاملاً متفاوت را در اختيار شناگران قرار مي‌دهد. صنعت توريسم اين روزها در ناحيه ساموآ رو به رشد است؛ چرا كه آب و هواي مناسب، سواحل ماسه‌اي سفيد و طبيعت بكر و زيباي منطقه به اضافه‌ فرهنگ بومي غني دست به دست هم داده و اين جزاير واقع در اقيانوس آرام جنوبي را به شدت در نزد گردشگران محبوب نموده است.

گودال تو سوآ توسط باغ‌هاي زيبا و يك ساحل ماسه‌اي جذاب احاطه شده است. بهترين زمان براي بازديد از جزاير ساموآ از ماه مي ‌تا نوامبر است (تقريباً خرداد تا آبان)؛ چرا كه در اين زمان وضعيت اقليمي مناسبي بر ناحيه حكم‌فرماست. به علاوه جشنواره‌هاي متعددي برگزار شده كه خود اسباب تفريح و سرگرمي را براي بازديدكنندگان فراهم مي‌كنند. براي رفتن به اين جزاير نيز ابتدا بايد سري به نيوزلند زده و از آنجا به مقصد شهر آپيا مركز ساموآ سوار هواپيما شد. گردشگران مي‌توانند نهايت لذت را از شنا كردن در اين گودال ببرند. البته همانطور كه گفتيم بخشي از درآمد اين جزاير از منابع گردشگري تأمين مي‌شود؛ براي اين استخر هم وروديه‌اي به مبلغ ۱۵ دلار تعيين شده و در مقابل محيطي امن و راحت براي مهمانان مهيا شده است.

بيشتر بدانيد: براي آشنايي بيشتر با مطالب گردشگري “استخرگاه رودبار ، زيبايي بي مثال” را مطالعه كنيد.

اين جنگل جيغ مي‌كشد!

رفتن به جنگل و كمپينگ و لذت بردن از فضاي سبز و درختان جنگلي، هميشه يكي از بهترين علايق براي افرادي بوده است كه عاشق طبيعت هستند. اما در مورد اين جنگل موضوع كمي متفاوت است و كمتر كسي ممكن است كه براي بازديد از آن مشتاق باشد! اين جنگل، جيغ مي‌كشد ! با بخش گردشگري مجله دلتا همراه باشيد.

تصور كنيد همين كه شب آغاز و ماه در آسمان نمايان مي‌شود، از درختان و زمين‌هاي جنگل، صداهاي عجيب و وحشتناك به گوشتان مي‌رسد. به گفته‌ برخي، در جنگل جيغ مشهد، صدايي شبيه به جيغ زني است كه زنده زنده در آتش مي‌سوزد!

روستاي سربرج يكي از توابع منطقه طرقبه در شهرستان مشهد به دليل داشتن پديده‌اي وحشتناك، جزء مناطقي است كه سالانه گردشگران زيادي را به سمت خود جذب مي‌كند. اما اينكه در اول جاده‌ اين جنگل، بسياري راه برگشت را انتخاب مي‌كنند، خود داستاني جدا دارد. روزها در اين جنگل همه چيز كاملا عادي و آرام است. شب‌ هنگام اما صدايي عجيب و وحشتناك از درختان اين جنگل به گوش مي‌رسد. صدايي شبيه سوت يا جيغ كه به محض تاريك شدن هوا شنيده‌ شده و تا سپيده دم ادامه دارد!

اما اين صدا از كجاست؟

در ابتدا گردشگران و اهالي تصور مي‌كردند كه سروصدا‌هاي جنگل به علت وزش باد از ميان درختان است، اما به مرور زماني كه اين صدا‌ها همچنان در تابستان كه بادي وجود نداشت ادامه پيدا كرد، اين تصور نيز منتفي و بنابراين ترس و وحشت بازديد كنندگان و اهالي روستا بيشتر شد!

به اين ترتيب اغلب اين صدا‌ها را به اجنه و شياطيني كه در جنگل سكونت دارند نسبت دادند. صداي جيغي شبيه به يك زن كه تمام شب را ناله و فرياد مي‌كند. اما خب مسلما همه مي‌دانيم كه اين باور نمي‌تواند حقيقت داشته باشد.

همزمان نيز برخي فكر مي‌كردند كه ملخ‌هايي كه در جنگل مي‌زيند هنگام پرواز اين صدا را توليد مي‌كنند، اما با تحقيقاتي كه كارشناسان انجام دادند اين نظريه هم اشتباه از آب درآمد.

عده‌اي جنگل سر برج در مشهد را نفرين شده مي‌دانند و مي‌گويند كه اين جنگل محل زندگي اجنه و شياطين است. به گفته آنها شب‌ها شياطين و روح‌هاي نفرين شده در اين جنگل‌ها پرسه مي‌زنند و صداي‌هاي دلخراشي را از خود سر مي‌دهند.

راز جنگل جيغ مشهد

به منظور بازگشايي رمز و راز صداهاي عجيب و غربي كه در اين جنگل با پديدار شدن ماه به وجود مي آمد اهالي روستاي سر برج به همراه دهيار محل، ابراهيم عرب تصميم گرفتند تا موضوع را با بخشدار منطقه در ميان بگذارند. بخشداري اين استان هم با شنيدن موضوع عجيب اين جنگل تعدادي از كارشناسان خود را به جنگل سر برج اعزام نمود. با توجه به تحقيقاتي كارشناسان روي صداهاي موجود در اين جنگل انجام دادند، دريافتند كه اين جيغ هاي ممتد ناشي از صداي جيرجيرك‌هايي است كه در زبان محلي به آن (كز) مي‌گويند. در واقع اين جيرجيرك‌ها سال‌هايي كه بارش باران فراوان باشد و رودخانه سر برج پر آب و خروشان باشد، به روستا حمله مي‌كنند و در لابه لاي درختان و گياهان پنهان مي‌شوند. ممكن است روي هر درخت نزديك ۳ هزار جيرجيرك بنشيند. تمام اين جيرجيرك‌ها در حاشيه‌ دو كيلومتري رودخانه هستند و تعداد زياد آن‌ها باعث شده كه آواز دسته‌ جمعي‌شان مانند صداي جيغ و زوزه به نظر برسد. اين جيرجيرك‌ها تا ۴۰ روز زنده هستند و بعد از بين مي‌روند.

اما با تمام اين تحقيقات، اين نتيجه نيز نمي تواند درست باشد زيرا اين جيرجيرك‌ها به مدت ۴۰ روز زنده هستند و وجود دارند اما صداي جيغ در تمام سال در جنگل جيغ به گوش مي‌رسد و يك موضوع دائمي است. بنابراين با وجود تحقيقات بسيار هنوز كارشناسان نتوانسته‌اند پرده از راز اين جنگل مخوف بردارند و راز اين جنگل ترسناك در پرده‌اي از ابهام باقي مانده است!

بيشتر بدانيد: براي آشنايي بيشتر با مطالب گردشگري “راز جنگل سياه در آلمان” را مطالعه كنيد.